Çalışma   süresinin yarısından çoğu gece dönemine rastlayan bir postanın çalışması,   gece çalışması sayılır.

İşçilerin   gece çalışmaları yedibuçuk saati geçemez.

Çalışma   hayatında “gece” en geç saat 20.00’de başlayarak en erken saat   06.00’ya kadar geçen ve her halde en fazla onbir saat süren dönemdir.

Gece ve   gündüz işletilen ve nöbetleşe işçi postaları kullanılan işlerde, bir çalışma   haftası gece çalıştırılan işçilerin, ondan sonra gelen ikinci çalışma haftası   gündüz çalıştırılmaları suretiyle postalar sıraya konur. Gece ve gündüz   postalarında iki haftalık nöbetleşme esası da uygulanabilir.

İşçilere;   dört saat veya daha kısa süreli işlerde onbeş dakika, dört saatten fazla ve   yedibuçuk saate kadar (yedibuçuk saat dahil) süreli işlerde yarım saat,   yedibuçuk saatten fazla süreli işlerde bir saat, ara dinlenmesi verilmesi   gerekmektedir.

Sözleşmeyle   kararlaştırılmamışsa çalışma süresinden sayılmaz.

İş   Kanununun 66. maddesinin c bendine göre, işçinin işinde ve her an iş görmeye   hazır bir halde bulunmakla beraber çalıştırılmaksızın ve çıkacak işi   bekleyerek boş geçirdiği süreler çalışma süresinden sayılır.

İşin   niteliğinden doğmayıp da işveren tarafından sırf sosyal yardım amacıyla   işyerine götürülüp getirilme esnasında araçlarda geçen süre çalışma   süresinden sayılmaz.

Telafi   çalışmaları, günlük en çok çalışma süresini aşmamak koşulu ile günde üç   saatten fazla olamaz. Tatil günlerinde telafi çalışması yaptırılamaz.

Zorunlu   nedenlerle işin durması, ulusal bayram ve genel tatillerden önce veya sonra   işyerinin tatil edilmesi veya benzer nedenlerle işyerinde normal çalışma   sürelerinin önemli ölçüde altında çalışılması veya tamamen tatil edilmesi ya   da işçinin talebi ile kendisine izin verilmesi hallerinde, işveren iki ay   içinde...